Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

No party, no money!


Σε άλλες εποχές θα είχαμε καταλάβει πως έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και οι εφημερίδες θα είχαν ξεκινήσει δειλά δειλά αφιερώματα στον Τύπο για το μεγάλο γεγονός. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στον ελληνικό Τύπο της κρίσης που ασχολείται τώρα πιο πολύ από ποτέ μόνο μ’ αυτά που πουλάνε στη χώρα αυτή
αδιαφορώντας για όλα τ’ άλλα. Εξάλλου έχουν κοπεί σε μεγάλο βαθμό και οι κρατικές διαφημίσεις που είχαν σχέση με τον αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες οπότε κανείς δεν ασχολείται.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που ασχολούνται. Οι αθλητές. Τρέχουν για να προλάβουν και θέλουν να φτάσουν πρώτοι. Ασχολούνται και οι ομοσπονδίες. Το κύριο μέλημα τους είναι να έχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη εκπροσώπηση. Από την μία θα καμαρώνουν για τους αθλητές τους αλλά από την άλλη έχουν κάτι πιο σημαντικό να κερδίσουν απλά από την συμμετοχή. Τα λεφτά της Πολιτείας. Το 2004, όταν μοίραζαν τα λεφτά με τη… σέσουλα ομοσπονδίες εισέπραξαν αστρονομικά ποσά για ολυμπιακή προετοιμασία. Μικρότερα αλλά μεγάλα ποσά δόθηκαν και για το Πεκίνο.

Όλη η ιστορία είναι το χρήμα. Τα φέρνεις θα τα πάρεις. Οι αθλητές μοιάζουν με άλογα σε πίστα… Όλα έχουν σχεδιαστεί και όλα τα εμπόδια έχουν ξεπεραστεί. Ακόμη και εκείνοι που είχαν… αποκηρυχτεί πλέον είναι καλά παιδιά (σ.σ πάντα ήταν) και μας χρειάζονται. Τίποτε δεν γράφεται χωρίς λόγο και αιτία εδώ και σας εξηγούμε και το λόγο του σημερινού σημειώματος. Ο λόγος είναι δυο παίκτες του πόλο και η κίνηση της ΚΟΕ (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος) να τους επαναφέρει στην εθνική ομάδα μετά από τρία χρόνια! Ο ένας είναι ο Θόδωρος Χατζηθεοδώρου και ο άλλος ο Νίκος Δεληγιάννης. Από τους πλέον αναγνωρίσιμους αθλητές πόλο με κοινή πορεία στις εθνικές ομάδες και στον Ολυμπιακό.

Το 2008, μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο πανίσχυρος μετά από τις εκλογές πρόεδρος της Δημήτρης Διαθεσόπουλος είχε πάρει την απόφαση να αποπέμψει από την εθνική όλα τα παιδιά της γενιάς του 1976. Ήταν η γενιά που χάρισε στην Ελλάδα το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2005. Μάλιστα είχε μπει και όριο ηλικίας στην εθνική. Εάν ήσουν γεννημένος πριν από το 1981 δεν έπαιζες. Η εθνική άλλαξε. Κατρακύλησε. Δεν συμμετείχε σε δυο Παγκόσμια πρωταθλήματα και κινδύνεψε να χαθεί…

Το πείραμα απέτυχε ή πέτυχε; Η ανανέωση δεν πέτυχε. Στην εθνική παίζουν πλέον τέσσερις αθλητές εκείνης της γενιάς (σωστά όπως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες εθνικές μεγάλων χωρών) αλλά η ουσία είναι πως η ΚΟΕ άλλαξε το σχέδιο πλεύσης γιατί απλά η εθνική ανδρών δεν θα πήγαινε στο Λονδίνο! Άλλο είναι να έχεις μια εθνική, την γυναικών και κάποιους καλούς κολυμβητές πισίνας και τον Γιαννιώτη στην ανοιχτή και άλλο να έχεις όλα αυτά και την εθνική ανδρών πολύ ενισχυμένη. Γίνεται μάχη για λεφτά και σ’ αυτή τη μάχη ο καθένας επιστρατεύει και τον… εχθρό του για να αυξήσει τα έσοδα. Αυτό γίνεται παντού. Άραγε απέτυχε το πείραμα; Όχι μάλλον πέτυχε αφού η ΚΟΕ κέρδισε τρία χρόνια χωρίς μπελάδες στο κεφάλι της οι οποίοι προέρχονταν από τα λεφτά που ζητούσαν συνεχώς (έτσι τους είχε μάθει ο πρόεδρος τον καιρό που υπήρχαν) και τώρα που έφτασε ο καιρός όλα καλά και όλα ωραία. Εδώ κολλάει το «No party, no money» και όχι το κλασσικό «No money, no party».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου